چرا دفتر کار و منزل شما، بر خلق و خو و سلامتی تان تاثیر می گذارد؟
اگر پای راحتی در میان باشد، اولین چیزی که به ذهن شما خطور می‌کند چیست؟
پرداخت‌های لوکس، صندلی‌های راحتی مخملی و فضاهای داخلی صاف و صیقلی؟ افراد کمی به دفتر کار خود توجه می‌کنند، و متهم احتمالی برای آن، جهل اساسی در ارتباط با تعریف جایگزین برای آسایش و راحتی است. زمانی به عنوان حالتی از رفاه جسمانی تعریف می‌شود که ناشی از مقررات ضروری برای ساکنین جهت انجام وظایف مختص آن فضا است، واضح است که معماران نقش کلیدی در این زمینه ایفا می‌کنند و این راحتی تنها مربوط به فضاهایی که برای فعالیت‌های اوقات فراغت مناسب باشند، نیست.
معماران و طراحان، بدون اشاره به کیفیت هوای داخلی در دفاتر کار و خانه‌ها، مسئول کیفیت بصری، گرمایی و صوتی فضاها هستند. با توجه به اینکه شهرنشینان در قرن ۲۱ به طور میانگین ۹۰ % اوقات خود را در فضاهای داخلی سپری می‌کنند، این کار یک امر بنیادی تلقی می‌شود. ما همواره عواقب فیزیکی، روان‌شناختی و فیزیولوژیکی مربوط به تعادل (یا عدم تعادل) در طراحی محیط‌های داخلی را تجربه می‌کنیم.
با این وجود، راحتی گرمایی به نظر واضح است اما متأسفانه راحتی به عنوان یک هدف کلی معماری به طور جدی در نظر گرفته نشده است. فراتر از سنجش جنبه‌های صوتی و بصری در فضای یک ساختمان، معماران باید درک جامعی از مفاهیم پایه داشته باشند که بهترین موارد را عرضه می‌کنند. درک صحیح از تأثیر انتخاب مصالح بر ارزیابی‌های کیفی در اتاق‌های کنفرانس، تئاترها و غیره، می‌تواند تصمیم‌گیری اساسی را بهبود بخشد، در نتیجه فضاهای بسیار راحت‌تری را به وجود می‌آورد.
فاکتورهای راحتی و شیوه سنجش آن‌ها
آسایش صوتی
آسایش صوتی به وسیله یک سطح صدای مناسب مشخص می‌گردد. این امر به معنی عدم حضور صداهای نامطلوب و کیفیت صداهایی که می‌خواهیم بشنویم است. بسته به نوع ساختمان (مسکونی، اداری، مدرسه، بهداشت و درمان و یا هتل) و نوع فعالیت، باید از توصیفگرهای راحتی مناسبی استفاده شود.
آسایش بصری
نور که برای یک احساس برتر از خوشبختی، امری حیاتی است، معماری را به حیات نمی‌آورد، بلکه حیات را به معماری می‌آورد. وظایف متفاوت به سطوح کمی نور به خصوصی نیاز دارند؛ توزیع بهینه فضا، به تجربه نور طبیعی و مصنوعی کمک می‌کند. ارتباط بصری با دنیای خارج ارتباط نزدیکی با ساعت بیولوژیکی بدن ما دارد و همراه با کیفیت داخلی، قدردانی کلی از زیبایی‌شناختی ارائه می‌کند.
آسایش گرمایی توسط درجه حرارت هوا، رطوبت و عدم حضور جریان‌های هوای سرد ناخوشایند تعیین می‌شود. سطوح دمایی ایده‌آل بسته به موقعیت جغرافیایی و فرهنگ، تفاوت می‌کند، اما در حالت کلی، دمای داخلی معادل ۲۱ الی ۲۴ درجه سانتی‌گراد (۸/۶۹ الی ۷۵ درجه فارنهایت) مناسب‌ترین دماها هستند.
کیفیت هوا به وسیله تأمین هوای تازه، آلاینده‌ها و عطر و بو تعیین می‌شود. کیفیت هوا به طور معمول با اندازه‌گیری غلظت دی اکسید کربن و VOC (ترکیبات آلی فرار) و نیز تعداد ریزذرات و حضور سموم بیولوژیکی مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.
منابع، کارایی و تندرستی
با توجه به ادامه روند شهرنشینی و با در نظر گرفتن این موضوع که هر هفته به تعداد ۱ میلیون نفر در سراسر جهان به شهرها مهاجرت می‌کنند، ما باید به این امر توجه کنیم که چگونه به صورت پایدار ساخت‌وساز کنیم (از وابستگی شدید به منابع طبیعی بکاهیم) درحالی‌که سلامت و تندرستی ساکنین را در نظر می‌گیریم. وضعیت مناسب سلامت، فقط یک نگرانی شخصی نیست؛ افراد ناسالم هزینه بسیار زیادی را به جامعه متحمل می‌شوند و بهره‌وری را پایین می‌آورند. بر اساس گزارشی توسط ASHRAF (انجمن مهندسین گرمایش، انجمادسازی و تهویه مطبوع آمریکا)، کاهش بیماری‌های تنفسی، آلرژی‌ها و سرماخوردگی معمول می‌تواند ده‌ها میلیارد دلار صرفه‌جویی به همراه داشته باشد و این کار با طراحی آغاز می‌گردد.
کارایی منابع و راحتی می‌تواند به شیوه‌های بسیار دقیق و مهم توسط معماران مدیریت شوند و این فقط یک معرفی صرف به یک بحث بسیار بزرگ‌تر و غنی‌تر است. در سال پیش رو، ما مقالاتی را منتشر خواهیم کرد که به ساختمان‌های با طراحی خوب، راحت و آگاه از منابع می‌پردازند.این اصول می‌توانند و بایستی در هر نوعی از آب‌وهوا، و انواع مختلفی از ساختمان‌ها به کار گرفته شوند. برای یادگیری بیشتر جنبه‌های علم ساختمان که دانستن آن‌ها باعث تغییر شرایط می‌شود، می‌توانید به انتخاب رو به رشد محتوی اختصاص یافته به راحتی و پایداری در معماری مراجعه کنید.معماران با این دانش می‌توانند و بایستی در طراحی‌های پایدار و کارآمد از لحاظ انرژی، پیشگام شوند. مزیت دیگر این کار این است که با کاهش زباله در فرایند ساخت‌وساز در ارتباط با اصول اساسی راحتی، شما همچنین به شهری هوشمندتر و دنیایی با وابستگی کمتر به منابع کمک خواهید کرد.
بدون دیدگاه